Alfred De Breanski Jr [1877-1957] Obraz Olejny Na Płótnie Przedstawiający Cader Idris, Walia.

Opis 🔉

Alfred De Breanski Jr [1877-1957] obraz olejny na płótnie przedstawiający Cader Idris, Walia, "Krowy pędzone na wodę o zachodzie słońca". Sygnowany w prawym dolnym rogu i opis na odwrocie. Rozmiar 39,5 cm x 59,5 cm. Biografia: Alfred Fontville de Breanski urodził się w rodzinie malarzy. Jego ojciec był wysoce cenionym malarzem krajobrazu wiktoriańskim, Alfred de Bréanski, Sr., a matka, Annie Roberts, była walijską malarką. Dodatkowo, jego wuj, Gustave de Bréanski, był uznanym malarzem morskim, a ciotka, Julie, również była szkolona na artystkę. Praca jako malarz była więc swoistym rodzinny biznesem. Urodzony w Londynie w 1877 roku, młody de Breanski był najstarszym synem w rodzinie składającej się z siedmiorga dzieci. Naturalnie, zaczął uczyć się sztuki od najmłodszych lat, kształcąc się pod okiem ojca i wuja, a także swojego młodszego brata, Arthura. Następnie zapisany do St. Martins School of Art, prestiżowej londyńskiej instytucji teraz znanej jako Central St. Martins College of Art and Design. Z powodu pracy ojca jako malarza krajobrazu, rodzina często podróżowała do Walii, gdzie sceneria była szczególnie atrakcyjna - oczywiście, tam też mieszkała rodzina Annie Roberts de Bréanski. Stanowiło to okazję dla dzieci do sprawdzenia swoich umiejętności jako malarzy krajobrazów i zdobycia umiejętności, które później przydałyby się im w ustanowieniu własnych karier. Wczesne prace A. F. de Breanski są, co nie zaskakujące, w stylu jego ojca - świetliste naturalistyczne krajobrazy z walijskich gór i szkockich wyżyn. Charakterystyczny jest fakt, że z powodu podobieństwa swoich imion, ojciec i syn używali różnych sygnatur. Alfred Sr. stosował swoje pełne nazwisko, włączając w to akcent aigu nad "é" w swoim nazwisku, podczas gdy jego syn tego nie robił. Alfred Jr. często sygnował swoje prace jako A. F. de Breanski, czasami dodając "Jr." po swoim nazwisku; sporadycznie używał też A. Fontville zamiast Breanski. System nie był niezawodny, ale pomógł w określeniu, który członek zdolnej rodziny jest autorem danego obrazu. W latach 90. XIX wieku, de Breanski wybrał się do Francji, aby "dokończyć" swoje artystyczne wykształcenie. Tam spotkał starzejącego się Jamesa McNeila Whistlera i zwiedził niezwykle różnorodną artystyczną społeczność belle époque w Paryżu. Wpływ tego pobytu widać w coraz bardziej symbolistycznym traktowaniu jego charakterystycznych krajobrazów, jak w przypadku obrazu Wieczór nad Loch Vennaeker, gdzie naturalizm ewoluował w stronę bardziej abstrakcyjnej kompozycji przeznaczonej jako prywatny obraz do medytacji. Naśladował też nacisk impressionistów na nieskrępowany kolor i stenograficzne pociągnięcia pędzla. „Flota rybacka w porcie", na przykład, jest dłużna wobec dzieł Alfreda Sisleya i Claude'a Moneta skupiających się na efektach światła na wodzie i ewidentnych pociągnięciach pędzla, które definiowały scenę. De Breanski powrócił do Londynu, gdzie na wystawach metropolitalnych prezentował swoje obrazy zarówno w Royal Academy jak i w Royal Society of British Artists. W 1905 roku zaczął odnosić duże sukcesy serią obrazów przedstawiających ogrody, korzystając z impresjonistycznego podejścia do techniki, aby ukazać tradycyjne, malownicze elementy angielskiego projektowania ogrodów. Wśród tych popularnych obrazów na wystawach Royal Academy były: "Ogród wiejski", 1907; "Lato", 1912; "Wierzby", 1914; i "Jesienne złoto", 1917. Chociaż nie udokumentowano, że seria obrazów na temat angielskich ogrodów była zaplanowana, wydaje się prawdopodobne, że de Breanski czerpał inspirację z powszechnie znanych serii obrazów Moneta, które powstawały od lat 80. XIX wieku. Ponadto, sam Monet mieszkał w Londynie przez krótki okres pomiędzy 1901 a 1904-05 rokiem, tworząc serię obrazów przedstawiających Tamizę i Houses of Parliament, a fakt ten został odpowiednio odnotowany w lokalnej prasie. W dużej mierze dzięki ciepłemu przyjęciu obrazów de Breanskiego przedstawiających ogrody zarówno przez krytyków, jak i publiczność, artysta został poproszony przez Underground Electric Railways Company o zaprojektowanie przynajmniej dwóch plakatów dla nowego londyńskiego systemu transportu. Oba te obrazy o rozmiarach 30 x 20 cali miały przypominać Londyńczykom, że piękno parków, ogrodów i lasów jest dostępne dla wszystkich, wystarczy wsiąść do tramwaju. "Twickenham Tram" ilustruje dwa łabędzie na pierwszym planie bucolicznego stawu, z modestnymi pomostami dla łodzi w tle; szerokie płaskie obszary złotego atramentu i delikatne kremowe odbicia sugerują jasny, słoneczny dzień na przedmieściach Twickenham - na pewno miejscem, które każdy zrównoważony Londyńczyk chciałby odkrywać. Podobnie, "Kew Gardens by Tram" prezentuje słynne tamtejsze ogrody botaniczne, z naciskiem na pełni kwitnienie lilie wodne na pierwszym planie. Wykonane w 1915 roku przez Johnson, Riddle & Company, Ltd., te zdecydowanie secesyjne projekty były umieszczane na przedniej części autobusów i na bocznych panelach nowych tramwajów, tym samym wzmacniając koncepcję, że sztuka wysokiej jakości nie jest ograniczona do salonów, akademii i muzeów, ale dostępna dla wszystkich ludzi każdego dnia. Dzięki tym plakatom de Breanski umocnił swoją pozycję w nowoczesnym ruchu początku XX wieku, dążąc do zjednoczenia tzw. "sztuki wysokiej" z "sztuką komercyjną", bardzo w duchu paryskich plakacistów, Henri de Toulouse-Lautreca i Jules Chéreta. W latach 20. de Breanski kontynuował malowanie krajobrazów i obrazów ogrodów, chociaż z czasem jego prace zaczęły wydawać się nieco staroświeckie. W ostatnim czasie nastąpiła jednak rewaloryzacja jego dzieł, gdyż badacze zaczęli dociekać historycznego rozwoju poza kanonem modernizmu.

Uwaga dotycząca tłumaczenia

Ta strona internetowa została przetłumaczona przy pomocy sztucznej inteligencji (ChatGPT). Dokładamy wszelkich starań, aby zapewnić dokładność, jednak nie możemy zagwarantować, że wszystkie tłumaczenia z języka angielskiego są całkowicie precyzyjne. W razie pytań lub potrzeby wyjaśnień prosimy o bezpośredni kontakt z nami.

Szczegóły sprzedawcy

Uwaga prawna

W przypadku zabytkowej broni palnej, takiej jak muszkiety i karabiny, ten przedmiot jest oferowany wyłącznie jako eksponat kolekcjonerski. Sprzedawany jest jako broń historyczna do celów wystawienniczych lub naukowych, a nie jako nowoczesna, działająca broń. Przepisy dotyczące eksportu, importu i posiadania różnią się w zależności od kraju; kupujący są odpowiedzialni za przestrzeganie lokalnych przepisów i potwierdzenie, że mogą legalnie posiadać dany przedmiot. Zgodnie z brytyjskimi wytycznymi sprzedawca jest zobowiązany do weryfikacji tożsamości i wieku kupującego przed sfinalizowaniem transakcji.